لوگوتایپ لوگویی است که تمام آن را نوشته‌ها و حروف معنادار تشکیل می‌دهند. بنابراین هنگام مواجهه با یک لوگوتایپ ، می‌توان آن را خواند و به نامی معنادار رسید.
لوگوتایپ (logotype) فقط حاوی چندین حروف نیست، ممکن است که به دلیل کیفیت‌های تجسمی و خلاقیت در طراحی، خوانش آن دشوار باشد، اما کنار هم چینی حروف در لوگوتایپ قطعاً معنایی می‌دهد.
در حقیقت لوگوتایپ نام تجاری برند را به شکلی به یادماندنی و خلاقانه به قالب محتوای بصری درمی‌آورد تا در کنار لوگو شناخته شود و همه بتوانند نام تجاری برند را به شکلی یگانه به یاد بسپارند.
لوگوتایپ از نام تجاری برند، محتوایی می‌سازد تا بتواند آن را به هویت بصری برند ارتباط داده و در کنار مواردی چون لباس کارکنان، بروشور، پالت رنگی، بستهبندی، پاکت، کارت ویزیت و لوگو قرار دهد.
برای سفارش طراحی لوگو و مشاوره با ما در تماس باشید
تفاوت طراحی لوگو و لوگوتایپ
لوگو یک نشانه بصری است که هویت یک برند را بازنمایی کرده و به صورتی قراردادی، نماینده یا سفیر برند است. اما تفاوت اصلی لوگو با لوگوتایپ در این است که اجزای تشکیل دهنده لوگو عناصر بصری در حالتی ساده هستند اما لوگوتایپ با حروف و نوشته کار دارد.
در طراحی لوگو بنا است که آیکونی سمبلیک برای یک برند باشد و در قالبی تصویری تعریف می‌شود، با این حال، لوگوتایپ حول محور یک اسم معنادار می‌چرخد. همچنین که در طراحی این دو نیز تفاوتی وجود دارد: طراحی لوگو با محتوایی حاضر و آماده انجام نمی‌شود، حال آنکه در طراحی لوگوتایپ، میدانیم که بنا است یک نام به عنوان محتوای صفر مورد پردازش قرار گیرد.
چرا لوگوتایپ طراحی می‌کنیم؟
ممکن است یک برند هم لوگوی ساده داشته باشد و هم لوگوتایپ و از هر دو موارد هم در صورت نیاز استفاده کند. در حقیقت اکثر برندها این کار را انجام می‌دهند و هم لوگو و هم لوگوتایپ را برای خود طراحی می‌کنند. چرا که به هر جهت بنا است که نام برند آنها نیز در جایی بیاید و این نام هم باید شخصیت منحصر بفرد خود را داشته باشد.
در حقیقت همانگونه که پیش از این نیز گفته شد، لوگوتایپ نیز نماینده برند است و هویت برند را بازنمایی میکند.
برای دقیق شدن روی این موضوع، میتوانیم اینگونه تصور کنیم که برای یک رویداد، بنا است لوگوی خود را روی یک پوستر بیاوریم اما لازم است که نام برندمان هم در کنار لوگو بیاید. حالا باید در مورد فونت و اندازه نام برند تصمیم گیری کنیم. چرا فونت الف بله و فونت ب نه؟ آیا بهتر نیست این فونت شخصی سازی شود؟ چه معیاری برای انتخاب فونت و کیفیت حروف و آرایش آنها وجود دارد؟ چه کسی باید تصمیم بگیرد که نام با چه فونتی ظاهر شود؟
مشاهده می کنید که خود این تصمیم، آنقدر که به نظر می آید ساده نیست و فرد انتخاب کننده، مسئولیت سنگینی را پذیرفته است. همچنین که قرارگیری نام برند به صورت ساده رندوم و اتفاقی به طور مثال با فونت میترا، از حرفهای بودن لوگو به شدت می‌کاهد و آن را زمین می‌زند.
قرار دادن نام تنهای برند زیر لوگوی آن، نشان دهنده چندین موضوع است:
- حرفهای نبودن لوگو
- کافی نبودن و خوانا نبودن لوگو و لزوم به همراهی یک نوشته مکمل
- شناخته نشدن یک برند به لوگوی خود
- عدم صرف هزینه و وقت و احترام قائل نشدن برای مخاطب
- کمبود نیرو یا بودجه برای طراحی لوگوتایپ و عدم توجه به نام تجاری
به این ترتیب، لوگوتایپ فقط یک عامل بصری مازاد برای خالی نبودن عریضه نیست و جلوی مشکلات بالقوه بیان شده را خواهد گرفت. در هر حالتی -چه یک برند نوپا باشد و چه شهرتی جهانی داشته باشد- به لوگوتایپ در کنار لوگوی شناخته شده‌ی خود نیاز دارد. به طور مثال نوشابه پپسی هم لوگوی خود را دارد و هم لوگوتایپ؛ چرا که بالاخره مخاطبان باید ببیند که نام پپسی چگونه نوشته می‌شود. یا گوگل، نام تجاری خود را به عنوان لوگوتایپ و حرف جی بزرگ انگلیسی در حالت رنگی را لوگوی خود در نظر گرفته است.
در آکادمی ویزون بیشتر بخوانید :
مسیر طراحی لوگوتایپ چگونه است؟
طراحی لوگوتایپ ابتدا شکل طراحی فونت را به خود می‌گیرد. در طراحی لوگوتایپ، بنا نیست طراح شاکله محتوا را خود طراحی کند، بلکه با یک نام حاضر و آماده مواجه است.
او با نامی که پیش رویش است به ارتباط پرداخته و آن را مطالعه می کند تا آنچه را که از برند و هویت تجاری آن می‌داند، در لوگو تایپ بازنمایی کند. هر برندی که به او سفارش طراحی لوگوتایپ داده است، باید مطابق با اهداف، جامعه هدف و آرمان و شخصیت تجاری خود نمایان شود.
به طور مثال نام یک برند تجاری برای گروه سنی جوان یا یک محصول ورزشی مانند نوشابههای انرژیزا، نمیتواند در یک لوگوتایپ جدی و رسمی جای گیرد. این لوگوتایپ نیاز دارد که تا حدی از حالت جدی و هوشیار خارج شده و پویاتر شود. به این شکل، طراحی لوگوتایپ ابتدا از طراحی یک فونت سازگار با هدف شروع می شود.
پس از پردازش‌ها و چکش‌زنی‌ها روی طراحی فونت، ممکن است لوگوتایپ کاملاً از شکل اولیه خود خارج شده و بیشتر شکل یک نوشتار مبهم را بگیرد که روی یک حرف متمرکز است.
به طور مثال، لوگوتایپ یک انتشارات می‌تواند روی حرف الف برای قطع کتاب متمرکز شود و باقی حروف را با تمرکز کمتر دور آن جای دهد. در این حالت این شمایل کتاب است که خودنمایی میکند. یا یک مؤسسه هنری، می تواند حروف خود را شبیه به یک نماد قراردادی در محتوایی که در حال آموزش آن است تغییر دهد و لوگوتایپ را به شکلی بصری و به لوگو نزدیکتر کند. در این حالت نیز باز شمایل ساخته شده در لوگوتایپ -که مشابه عنصر واقعی خود در دنیای واقعی است- جلب توجه میکند و باقی حروف در لوگوتایپ، آن را همراهی خواهند کرد تا لوگوتایپ به وحدت و تعادل بصری برسد.